Buddyzm

Buddyzm ma dwa i pół tysiąca lat.

Stanowi ścieżkę rozwoju zawierającą elementy religii, filozofii i psychologii. Różni się od chrześcijaństwa i innych światopoglądów, które zakładają istnienie osobowego Boga i opierają się na wierze oraz dogmatach.

Celem praktyki buddyjskiej jest osiągnięcie pełnego rozwoju umysłu – oświecenia. Każdy może je urzeczywistnić, dlatego buddyzm nazywany jest religią doświadczenia.
Zgodnie z naukami Buddy wszelkie cierpienie jest efektem błędów popełnionych w przeszłości. Zrozumienie tego, że wszystkie zjawiska są współzależne, pozwala podejmować działania, które przynoszą szczęście i unikać tych, które prowadzą do cierpienia.

W buddyzmie zawsze istniało wiele różnych tradycji, szkół i stylów praktyki. Pomimo funkcjonującego na zachodzie stereotypu mnicha ubranego w kolorowe szaty, większość europejskich buddystów to osoby świeckie, prowadzące normalne życie. Ich praktyka nie jest oparta na ślubowaniach.
Esencję naszej szkoły – Diamentowej Drogi, stanowi wykorzystywanie potencjału tkwiącego w każdej sytuacji.

Diamentowa Droga to najwyższe nauki Buddy. Opiera się na trzech filarach: na poglądzie, że wszystkie istoty i zjawiska są całkowicie czyste i doskonałe, na medytacji przekształcającej ten pogląd w bezpośrednie doświadczenie oraz na skutecznym działaniu wypływającym z uzyskanego w ten sposób zrozumienia.

Ważnym źródłem rozwoju w Diamentowej Drodze są urzeczywistnieni nauczyciele, którzy są żywym przykładem działania buddyjskich metod.